Wat meer structuur in zijn week én iets doen met zijn passie voor koken — dat was de reden dat Luc zich als kookvrijwilliger bij Pluryn aanmeldde. Dat hij zou gaan koken voor mensen met een lichamelijke beperking, NAH of LVB, lag voor hem niet per se voor de hand. Maar juist dát maakte het waardevol. 

“Ik zag mezelf in eerste instantie niet als een “zorgtype”. Maar soms moet je dingen doen die net buiten je comfortzone liggen. Daar ontstaat vaak juist iets heel moois.” 

Van hobby naar betekenis 

Koken is voor Luc meer dan een hobby. Hij heeft een grote passie voor alles wat met koken en lekker eten te maken heeft en noemt zichzelf met een knipoog een “foodsnob”. Koken doet hij dan ook echt met zorg en aandacht. Via de vrijwilligerscentrale kwam hij bij Pluryn terecht, waar hij wekelijks kookte voor een woongroep van locatie Wonen en Werken in de Wijk.  

“Ik gaf door wat ik nodig had aan boodschappen en dat werd allemaal geregeld. Soms kookte ik vooraf, maar het liefst at ik zelf mee. Dat was niet alleen gezellig, het leverde ook de mooiste gesprekken op.” 

Meer dan eten op tafel zetten 

De keuken bleek een onverwachte plek voor waardevolle ontmoetingen. “Ik kwam in eerste instantie voor het koken, maar juist de gesprekken met bewoners hebben me veel gebracht. Als vrijwilliger kom je misschien binnen met het idee dat jij iets komt brengen, maar uiteindelijk neem je zelf veel meer mee terug.” 

Er was ruimte voor eigen inbreng: Luc kon voorkeuren doorgeven voor bijvoorbeeld verse of lokale ingrediënten, en als bepaalde gerechten goed aansloegen, werd daar op ingespeeld. “De Noord-Afrikaanse keuken viel bijvoorbeeld erg in de smaak. Je leert altijd weer iets nieuws, over koken én over verschillende smaken. Je ziet echt wat het betekent om voor een grotere groep te koken, met allerlei voorkeuren en diëten. Dat is toch anders dan wat je gewend bent.” 

 
Nieuwe perspectieven 

Maar Luc leerde meer dan alleen nieuwe kooktechnieken. Hij gelooft dat vrijwilligerswerk dé manier is om de afstand tussen mensen te verkleinen. “We leven best in onze eigen bubbels. Juist door je open te stellen voor iets nieuws, kun je die doorbreken. Dan merk je hoeveel je eigenlijk gemeen hebt met mensen die op papier heel anders lijken. Ik praatte met hele inspirerende jongeren die ik anders nooit was tegengekomen.” 
 
Die gesprekken boden hem nieuwe perspectieven. “Het verandert op z'n minst je kijk op vrijwilligerswerk: Je bedenkt van tevoren wat je eruit wil halen. Maar uiteindelijk neem je toch andere dingen mee dan je had kunnen bedenken - vaak nog veel mooier.” 
 
Hoewel het vrijwilligerswerk voor Luc momenteel even op pauze staat, kijkt hij ernaar uit het na de zomer weer op te pakken. “De sfeer, de gesprekken, de dankbaarheid. Het is veel meer dan iets voor op je CV. Natuurlijk kan het je op papier iets bieden, maar doe het ook voor alles wat het je kan brengen los van prestatie. De interactie met mensen buiten je bubbel, het leren over zowel hen als jezelf; dat is nog veel waardevoller.”