Hij was die avond een hapje eten met een vriend in Nijmegen. Zo is hem later verteld. Zelf weet Theo (57) er namelijk helemaal niets meer van. Ook van de weken na zijn auto-ongeluk niet, maar dat komt door grote hoeveelheid medicatie. Theo’s ongeluk is heftig en de nasleep groot, maar hij redt het. Niet ongeschonden natuurlijk – al gaat het fysiek inmiddels wel weer redelijk. En ook met de gevolgen van zijn hersenletsel leert hij dankzij zijn Hersenz-behandeling steeds beter omgaan.
Mensen met niet-aangeboren hersenletsel (NAH) spreken vaak over een leven voor het letsel en een leven erna. Zo ook Theo: “Ik was een echte ondernemer. Soms een tikkeltje impulsief en altijd vol energie. Eigen bedrijf, lid van verschillende commissies, voetbaltrainer van mijn dochters. Het kon allemaal niet op. Na mijn fysieke revalidatie wilde ik dat allemaal weer zo snel mogelijk oppakken. En voor eventjes lukte me dat heel aardig.”
“Ik ben eigenwijs. Dat is niet is veranderd na het ongeluk. Terwijl de doctoren me adviseerden om het rustig aan te doen, stortte ik me weer op het werk. Dat ging me goed af, dacht ik. Maar mijn collega’s zagen wat ik op dat moment zelf nog niet kon zien. Ik vergat afspraken, was soms de draad kwijt. De arbeidsdeskundige bracht me toen het nieuws: ‘Theo het is beter dat je helemaal stopt’. Hij had gelijk.”
Grenzen en vooroordelen
Ook in het dagelijkse leven loopt Theo tegen namelijk zijn eigen grenzen aan: “Ik was snel overprikkeld en had veel last van geheugenverlies. Als ik een boodschap ging doen, kwam ik uren later met lege handen thuis. Dat soort dingen. Mijn hersenletsel zorgde er bovendien voor dat ik heel emotioneel kon zijn. Alleen de gedachte aan mijn dochters was genoeg om in huilen uit te barsten. Inmiddels heb ik daar een weg in weten te vinden. Hoe? Een Hersenz-behandeling bij het NAH-centrum van Pluryn en… yoga!”
“Ik kwam er per toeval mee in aanraking. Had er zelfs allemaal vooroordelen over. Iets met geitenwollen sokken. Ik dacht bovendien dat ik me er niet genoeg rust in m’n lijf voor had. Maar die eerste keer yoga was echt een openbaring. Ik kon voorheen moeilijk in slaap komen, maar sinds ik yoga slaap ik als een baby. Yoga heeft me geholpen nadat ik volledig werd afgekeurd. Nu zit yoga helemaal in m’n systeem. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Ook met m’n yoga-instructrice trouwens, die ik inmiddels mijn lieve partner mag noemen. Zij is de steun en toeverlaat in mijn mentale herstel.”