“Vroeger vond ik mezelf echt een k*tkind”, bedenkt Angelo (18). “Nu ik ouder ben, is het anders. Ik weet ook dat mijn gedrag vooral is ontstaan door de omgeving waarin ik ben opgegroeid. Ik ben hierdoor beperkt in mijn ontwikkeling.” Na een wirwar van opvangplekken woont Angelo nu in een Fasehuis van Pluryn. Daar leert hij hoe hij een zelfstandig leven kan leiden.

“Het is hier hartstikke leuk hoor. Ik heb alleen wat moeite met de leiding”, grijnst Angelo. “Misschien komt het wel door mijn verlate pubertijd. Laksheid is een beetje mijn valkuil en daardoor loopt alles nog niet zoals het zou moeten.” Angelo denkt dat hij nog wel even in het Fasehuis moet blijven, omdat er dus nog wel wat te leren valt. Omgaan met geld en structureel zijn kamer op orde houden zijn bijvoorbeeld zaken die nog wel wat aandacht verdienen. Maar voor de rest vindt hij dat het aardig goed gaat allemaal.

Denk in mogelijkheden
Overdag werkt Angelo met hout en metaal en ’s avonds heeft hij nog een baantje in een woonwinkel. Maar het liefst zou hij een ict-opleiding gaan volgen. “Ik heb de brains en ik ben creatief maar het moet er allemaal nog wel even uitkomen”, vertelt hij. “Toen ik klein was, at ik bijvoorbeeld het liefste patat. Maar omdat wij geen frituur hadden, zocht ik naar een oplossing. Ik had bedacht dat ik wel olie in een waterkoker kon opwarmen om de friet in te bakken.” Hoe het afliep vertelt het verhaal overigens niet. Wat Angelo ermee wil zeggen is dat hij in mogelijkheden denkt. “Dat is ook het allerbelangrijkste”, vindt hij. “Ik wilde bijvoorbeeld een computer kopen maar had niet genoeg geld voor een nieuwe. Met de koop van losse onderdelen heb ik toen zelf maar een computer gebouwd. En die doet het hartstikke goed.”

*Wegens privacyredenen is Angelo's naam gefingeerd.