Jarenlang was er met Jessina (26) geen land te bezeilen. Het ging eigenlijk alleen maar ‘van kwaad tot erger’. Thuis, op school en op de groep. Waar onrust was, sloegen bij Jessina de stoppen door: “Ik ging altijd helemaal mee met de sfeer van de omgeving. Was er chaos, dan werd ik ook onrustig en agressief. Sloeg ik soms alles kort en klein.” Een verhuizing naar Kemnade 7, een woongroep van Plurynlocatie Kemnade in Groesbeek, veranderde alles.

Al jong kwam Jessina op een school voor speciaal onderwijs (SO) terecht: “Op mijn oude school werd ik veel gepest.” De overplaatsing naar een SO-school wierp geen vruchten af: “Mijn gedrag veranderde. Ik liep vaak weg, werd opgepakt door de politie. Ik kwam er ook voor het eerst in aanraking met een time-out ruimte.  Om rustig te worden. Het ging eigenlijk steeds slechter met me.”   

Uithuisplaatsing
Ook thuis werd de situatie onhoudbaar. Uithuisplaatsing volgde. Naar een behandelvoorziening voor jongeren met een licht verstandelijke beperking en complexe problemen. Daar moest ze mensen weer leren vertrouwen: “De structuur en regels daar vond ik in eerste instantie echt verschrikkelijk. Ik ging overal tegenin, zat veel in de time-out. Uiteindelijk wen je aan die structuur. Ga je het zelfs waarderen en op je eigen manier gebruiken.” 

Rust in chaos
Jessina overtrad bewust de regels: “Ik zocht de time-out op. Daar vond ik rust in mijn chaos. Het werd een veilige plek voor me.” Haar wens om in de time-out te zitten, nam ernstige vormen aan: “Op een gegeven moment kon ik alleen nog in de time-out slapen. Maar dat alleen zijn doet iets met je hé, psychisch gezien. Dat is echt niet goed voor je.” 
Die bijzondere afhankelijkheid van de time-out valt op bij Kemnade, waar ze na haar achttiende verjaardag naartoe verhuist. Daar grijpen ze in. “Niet meteen hoor. Dat duurde wel even. Uiteindelijk vertelde een gedragswetenschapper me dat ik, wat ik ook zou doen, niet meer naar de time-out zou gaan.  Mijn wereld stortte in. Zo gek als ik er nu aan terug denk.” 

Bergopwaarts
Een verhuizing naar huis 7 zette die maatregel kracht bij: “Daar was geen time-out ruimte. Daardoor werd ik geleidelijk aan steeds rustiger”. Verschillende therapieën, andere medicatie en veel gesprekken volgden: “De begeleiding daar zette echt een extra stap voor me. Vanaf dat moment is het eigenlijk alleen maar bergopwaarts gegaan.” 
Nu, anderhalf jaar later, bouwt ze haar leven op in het dorp Groesbeek: “In de tussentijd is veel gebeurd, positief dan hé. Ik ben verhuisd naar een appartement van Kemnade Buiten, heb een leuke baan bij zorghuis De Dennenheuvel en heb fijne mensen om me heen verzameld. Ik wil aan mezelf blijven werken en zelfstandiger worden. Ik zie wel wat de toekomst brengt!”