Over Neelderts (48) traject in de zorg is een boek te schrijven. Een boek zonder einde, zo was de verwachting. Toch werkt Neeldert inmiddels in zijn eigen appartementje in Groesbeek aan een ontknoping: “Ik denk nog wel eens 'had ik het maar anders gedaan…' Ik heb zoveel jaren weggegooid. Maar achteraf is mooi wonen. Al die jaren hebben me gebracht tot waar ik nu sta en daarover ben ik heel tevreden.” 

Als geboren en getogen Fries gaat er bij Neeldert geen lampje branden als hij voor het eerst over het dorp Groesbeek hoort. Zijn verhuizing ernaartoe is - net als veel andere beslissingen en cruciale momenten in zijn leven – dan ook niet bepaald uit vrije wil. Door gebeurtenissen in het verleden bepaalt de rechter jarenlang wat er met Neeldert gebeurt: “Voor mij was Kemnade Werkenrode de zoveelste plek waar ik werd geplaatst om te werken aan mijn problemen.”   

Bij Kemnade Werkenrode, een locatie voor (jong)volwassenen met een licht verstandelijke beperking en ernstige gedragsproblemen, is het zoals altijd weer wennen voor Neeldert: “Nieuwe plek, andere begeleiders en samenleven met andere bewoners. Kemnade Werkenrode was een heel ander soort plek dan de klinieken waar ik eerder verbleef. Daar had ik het in het begin wel moeilijk mee.” Pas nadat hij binnen Kemnade Werkenrode naar huis 2 - één van de behandelgroepen op het terrein - verhuist, lijkt alles voor Neeldert op zijn plek te vallen: “Daar was alles meer gericht op zelfstandigheid en had ik een betere klik met de begeleiding.”  

Doelen inzichtelijk maken 
Neeldert vaart goed bij de rustigere omgeving van Kemnade Werkenrode 2, waar iedereen een zelfstandiger bestaan leeft: “Ik had er een eigen keukentje en badkamer. Met de andere bewoners had ik niet veel te maken. Ik ging iedere dag rustig naar mijn werk en werkte met therapie aan mijn problemen.” Grote stappen maakt Neeldert nadat hij op advies van zijn persoonlijk begeleider een Toekomstplan maakt: “Daarmee maak je je doelen en dromen tastbaar en zet je de weg ernaartoe op papier.”  

Op Neeldert’s Toekomsplan stonden drie grote doelen, die onlosmakelijk aan elkaar verbonden waren: “Ik wilde graag een eigen huisje of appartement en leuk (betaald) werk. Maar dat was eigenlijk pas mogelijk met het halen van mijn derde doel; het vervallen van mijn terbeschikkingstelling.” Vorig jaar was eindelijk het moment daar. De beslissing waar Neeldert de afgelopen jaren heel hard voor had gewerkt: “De rechter zag in dat het goed met me ging en las dat ook in alle rapporten terug.” 

Een nieuwe fase 
Zijn voorwaardelijke vrijstelling heeft ook implicaties voor zijn verblijf bij Kemnade Werkenrode: “Zonder indicatie kon ik niet bij Kemnade Werkenrode blijven. Mijn traject zat er dus op. Ik had fijn werk bij een melkveehouderij in Groesbeek en wilde daarom graag in de buurt blijven wonen. Dat is via de woningbouwvereniging, waar ik samen met mijn pb-er een aanvraag had ingediend, uiteindelijk nog best snel gelukt.”  

In zijn eigen huisje in de buurt geniet Neeldert van zijn vrije bestaan: “Ik heb nog een paar uurtjes in de week ondersteuning van mijn ambulant begeleider. Ze helpt me bij zaken die ik nog lastig vind, zoals de administratie.” Het fietstochtje naar de melkveehouderij heeft hij inmiddels ingewisseld voor een tocht naar het terrein van Kemnade Werkenrode, waar hij tegenwoordig als assistent-medewerker werkt bij de technische dienst: “Mijn leidinggevende, Bert, gaat volgend jaar met pensioen. Samen gaan we kijken welke dingen ik in de toekomst van hem over kan nemen. Daarom leert hij mij nu de fijne kneepjes van het vak.”