Ruim drie jaar geleden was Jos de Koning op zoek naar werk waarin hij echt het verschil kan maken voor cliënten, gericht op de eigen kracht en wensen van de mens. Zijn zoektocht bracht hem bij Kemnade Werkenrode. De Pluryn-locatie in Groesbeek is volgens hem een verborgen parel. “Eigenlijk lijkt mijn werkplek wel een beetje op Johan (gefingeerde naam), één van de jongeren die ik persoonlijk begeleid. Zoals er om Kemnade Werkenrode een hek staat, heeft Johan als het ware een muur om zich heen opgetrokken. Binnen deze muur zien we steeds vaker mooie eigenschappen. Met de onvoorwaardelijke zorg en ondersteuning die we Johan en onze andere cliënten bieden, proberen we dat naar boven te krijgen.” Op verzoek beschrijft Jos hoe een werkdag er voor hem uitziet.

“Het is 9 uur ‘s ochtends. De dienst is al even begonnen en ook voor Johan start de dag. Althans dat is de bedoeling. In een dagprogramma staat beschreven wat Johan van tijd tot tijd gaat doen. Deze structuur biedt hem de duidelijkheid die hij nodig heeft.

“Ik klop op Johan’s deur, wens hem een goede morgen en zeg: ‘Word rustig wakker jongen, dan zie ik je zo’. Een kwartier later … geen Johan. Ik zie nog geen licht door het kiertje onder zijn deur. Ik vermoed dat hij mij gehoord heeft, maar dat hij nog even geen zin heeft om zijn dag te starten. Ik klop nogmaals op de deur, roep iets harder, maar wens hem nog steeds een goede ochtend. Geen reactie. Ik kom de kamer binnen en schuif zijn gordijnen open. Mijn vermoeden wordt bevestigd. Johan heeft nog even geen zin en laat dat duidelijk blijken (Mijn woordenschat is aardig gegroeid sinds ik hier werk, het zijn geen woorden die mijn moeder mij geleerd heeft). Ik ben een klootzak en lelijke natnek en er worden mij ook een aantal ziektes toegewenst. Ik vertel Johan dat ik het niet prettig vind hoe hij tegen mij praat. Hij mag dan ook even op zijn kamer blijven. Ik beloof dat ik over een kwartiertje bij hem terug ben, zodat we het hier even over kunnen hebben. ‘Als je dat doet, kun je een paar klappen verwachten’, roept hij naar mij. Ik zeg dat ik mijn afspraken na kom en over een kwartier terug ben.

“Iets na half 10 klop ik aan. Johan is wakker, staat aangekleed te wachten. Van de woede van net lijkt weinig over. We bespreken kort zijn gedrag, maar pakken zijn programma op. Op weg naar de afdeling Muziek bespreken we de situatie. Johan begrijpt dat dit niet de manier was om iemand aan te spreken. Mijn doel vandaag met deze jongen is duidelijk. De woede die hij naar mij uit is niet persoonlijk, ook heeft het weinig te maken met het opstaan. Hier zit meer achter en aan mij de taak om uit te vinden wat er speelt.

“Het is lang geleden dat mijn ochtend met Johan er zo uitzag. We zien zijn mooie eigenschappen steeds vaker. Maar getraumatiseerd door alles wat hij mee gemaakt heeft, is dat niet altijd even zichtbaar. De echte Johan komt steeds vaker naar voren. Dan zien we een lieve, vrolijke en zorgzame jongen. Ik verbaas mij erover dat deze mooie eigenschappen niet verloren zijn gegaan …

“Het is mooi om te zien wat er gebeurt als je met een heel team onvoorwaardelijk de cliënten begeleidt. Hoe boos ze ook op je kunnen worden, wat ze ook doen of wat ze je ook toewensen: we staan gewoon elke dag opnieuw voor ze klaar.

“De doelgroep van Kemnade Werkenrode schrikt mensen soms af, maar als je verder kijkt zie je de mooiste dingen gebeuren. Ik kan het dan ook iedereen aanbevelen om bij Kemnade Werkenrode te komen werken!!”