Marjolein is pas dertien wanneer haar ouders het boerenleven inruilen voor een gezinshuis in De Glind. Van het ene op het andere moment moet ze haar gezin en nieuwe woonruimte delen met andere kinderen. Pakweg drie decennia later is die gigantische beslissing van haar ouders nog altijd van grote invloed op haar eigen leven: “Je kunt wel zeggen dat het werken in de zorg er met de paplepel is ingegoten ja!”  

“Ik heb het wonen in een gezinshuis altijd heel erg leuk gevonden”, vertelt Marjolein, die inmiddels alweer dertien jaar een eigen gezinshuis van Pluryn runt. Net als haar ouders werd ook zij door haar zus geïnspireerd tot een baan in de zorg: “Mijn ouders hebben kinderen altijd een zo normaal mogelijk gezinsleven mee willen geven. Die drive komt voort vanuit mijn zus. Zij had een beperking en is helaas op jonge leeftijd overleden. Daar is het allemaal mee begonnen. Ook voor mij. Na heel wat jaren werken in de gehandicaptenzorg ben ik uiteindelijk mijn ouders achternagegaan.” 

Zo thuis mogelijk 
Marjolein werd als kind al betrokken in het gezinshuis van haar ouders, maar vindt die betrokkenheid niet te vergelijken met haar rol als gezinshuisouder nu: “Pas toen ik zelf gezinshuisouder werd kreeg ik door wat er allemaal bij komt kijken. Dit is geen 9 tot 5 baan, maar een manier van leven. Bij ons wonen jongeren die om wat voor reden dan ook niet meer thuis of in een pleeggezin terecht kunnen. Ze gaan volledig mee in ons gezin en krijgen dezelfde behandeling als mijn eigen kinderen. Al vergeten we natuurlijk niet dat ze ook eigen ouders hebben. Zij zijn en blijven belangrijk; we zijn geen vervanging van.”  

Nabijheid 
Het leven van een gezinshuisouder kent nauwelijks pauzes: “Het begint aan de ontbijttafel en gaat door tot ’s avonds laat. In de middag, wanneer iedereen naar school is, heb ik even tijd voor mezelf. Al liggen er dan nog genoeg klusjes op me te wachten. In de namiddag gaan alle kinderen – Marjolein en haar man hebben drie eigen kinderen en plek voor vier opgenomen kinderen – naar hun eigen activiteiten. Ondertussen heb ik de hele dag mijn voelsprieten uit: Hoe loopt die erbij? Wat speelt er daar op school? Je probeert toch altijd een vinger aan de pols te houden. Want juist die persoonlijke aandacht en nabijheid maakt een gezinshuis zo waardevol. Anders dan bij een kort verblijf, kun je als gezinshuisouder echt de tijd nemen voor iemand en geleidelijk naar doelen toewerken.”   

Meer zekerheid 
Hoewel Marjolein het gezinshuis helemaal zelf runt, heeft ze wel veel hulp van haar man en kinderen: “Mijn man heeft een eigen aannemersbedrijf. Voor hem was het aanvankelijk wel wennen, want bij thuiskomst is rust soms ver te zoeken. Hij is eigenlijk parttime gezinshuisouder. Zo kun je het wel noemen denk ik. Om daar een goede balans in te vinden, maken we regelmatig tijd vrij voor elkaar en het gezin. Dat is ook één van de redenen waarom ik als gezinshuisouder in loondienst ben van Pluryn en niet als zelfstandig ondernemer werk. Bij Pluryn heb ik recht op vakantiedagen. Maar ook de extra zekerheid en ondersteuning die een grote organisatie als Pluryn kan bieden dragen daaraan bij.”  

Net als Marjolein gezinshuisouder worden bij Pluryn? Klik hier voor meer informatie.